Keçeyle tanışalı bir kaç yıl oldu aslında,bu bloğu açmamda en büyük etkenlerden birisidir.Gerek evime gelen ,gerekse hediye ettiğim arkadaşlarım keçeden yaptıklarımı ve diğer el işi ürünlerimi çok beğenip blog açma konusunda bana çok cesaret verdiler. Bloğun ne işe yaradığı hakkında hiçbir fikrim yoktu.Bazen yemek tarifi bazende dekorasyon fikirleri ararken karşılaşırdım farklı bloglarla. Derken iştee benimde bir bloğum oluverdiiiii:))
Kendim gibi insanları bulmak,fikir alışverişinde bulunmak,yaptıklarımı özgürce sunup,farklı insanlara ilham vermenin mutluluğu paha biçilemez.Yada yaptıklarımı görüpte daha önce bu tarz hobisi olmayan insanlara da yol göstermekte cabası..
Belki yaptıklarım bazı insanlara saçma geliyordur,işi gücü yok mu bunun,her yaptığını paylaşıyor,bir çocuğu olsun da görürüm ben onu ...gibi gibi gibi yorumlar yapanda olmuyor değil.Annanemin de dediği gibi "meyve veren ağacı taşlarlar!"Taşlasınlar annaneciğim çokta fifi(yeni nesilin lafı duyunca çok gülmüştüm)Ben yapmaktan ve sunmaktan mutluyum.İnsan birşeyler yapmayı gerçekten istiyorsa bence onu hiç birşey durduramaz.Bende sanki sürekli boş zamanı olan birisi değilim.Günde 3 saati yolda giden bir öğretmenim;hem okul,hem ev,hem kurslar,hem blog...Ama her fırsatı değerlendirebilen biriyim.Boş zamanlarımı yapacaklarımı,gezeceğim yeni yerleri planladım mıııı sonuç dolu dolu bir hayat.Benim bulunduğum ilçede sosyal hayat olmamasına rağmen eşimle gezmeyi çok sevdiğimiz için kendimize sosyal alanlar oluşturuyoruz.
Geçtiğimiz mayıs ayında bebeğimin kalp atışı durması nedeniyle onu kaybettim , kucağıma alamasamda ,çok küçükde olsa bağlanmamak elde değildi..benimde toparlanmam zaman aldı...yine zor zamanlarımda hobilerim kurtuluşum oldu.Belki bebeğim olduğunda hobilerimin bir kısmın yapmam zor olacak ama yinede kendime ayıracak zamanı bulacağımdan eminim..En azından hem bebeği olup hemde harika blogları olan arkadaşlarım var,çocuğu olunca görürüm ben onu diyenler inattt bloga devam edicem dermişimmm
Evlenmeden öncede derlerdi hep;bir evlen görürüm ben seni eee!evlendim değişen hiç birşey yok...aksine beni destekleyen,hobilerimden mutluluk duyan ,bana heppp suponsor olan canım kocam sayesinde hobilerim daha genişledi..Geçen günlerde sevgili sponsorum ufak tefek şeyleri dikebileceğim bir dikiş makinesi aldı.İşte bu mutfak önlüğüde benim dikiş makinemle diktiğim ilk ürünüm devamı da yolda :-)Biraz keçeyle süsleyince sonuç böyle oldu
Kullanış açısında aslında biraz kolay ,kumaşını leke tutmayan kumaşlardan tercih ettim.
Keçelerde 40 dereceye kadar yıkanabiliyor.Ama çok zor lekeleri çıkarmak tabi ki zor.
Boyun ve bel bağını evdeki kurdelalardan kullanmayı tercih ettim.Dügmeler de kıyafetlerden çıkan yedek düğmeler. evde bir kavanoz doldular ...herşeyi değerlendirmek mümkün
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder